Bepaalde onverwerkte traumatische ervaringen in ons leven kunnen opgeslagen worden in ons lichaam. Gelukkig ontwikkelden we een mechanisme wat ons toen hielp om te overleven. Die strategie is nu eigenlijk niet meer behulpzaam omdat de nare situatie voorbij is. 

Vanzelf verstop je zo ook de pijnlijke oorzaak.

Hoe goed je het ook verborgen hebt in jezelf, toch kunnen er ook scheuren in je wegdek komen of stenen op je pad. Die maken dat je bijvoorbeeld stress ervaart, of het gevoel dat je niet voluit kunt leven. Ook kun je angstig zijn of verdriet voelen. Soms zit er boosheid die je moeilijk kunt kanaliseren. Al deze uitingen zijn welkom in een sessie, precies zoals ze op dat moment zijn. Vanuit het voelen en uiten als volwassene, kun je een nieuw licht werpen op het kind dat het trauma onderging. Bewustzijn hierop verkrijgen is helend.